38: ஆடலன்

புலரியில் மெல்லிய நடையெடுத்து மேனி குளிர்காற்றில் மெய்ப்புக் கொண்டு தோகைவிரித்த மஞ்ஞையின் புன் அகவலொன்று சிற்பனின் செவிகளில் நுழைந்தது. அவன் விழிகளைத் திறக்காமல் அகவலின் எதிரொலிகளைத் தனக்குள் கேட்டபடியிருந்தான். அவன் தேகம் அடவிக் குளிரில் விறைத்து ஆண்குறி நெடும்பனையென ஆடைக்குள் புடைத்து நின்றது. குறி மட்டுமே உடலெனத் தன்னை உணர்ந்தான். மஞ்ஞையின் அகவலில் துடிக்கும் காமத்தை எண்ணி நகையொன்று அவனுள் தழைத்தது.

காமம் எனும் முதலின்பமே அவனைத் தீராது உலைக்கும் நெருப்பு. அவன் அகத்தில் ஆயிரமாயிரம் விழிகளின் முன் நடனமாடும் காட்சிகள் எழுந்தன. எத்தனை விழிகள். அவை குழல் நுனி முதல் கழல் விரல்கள் வரை அவனை உற்று உற்றுத் தொடுத்து நிற்பவை. பல்லாயிரம் விழித்தொடுகைகள் என்பவை பல்லாயிரம் அகத் தொடுகைகளும் என அவன் எண்ணிக் கொண்டான். ஆண்களும் பெண்களும் அவனை விழியுற்று ஆடற் பெருக்கில் தாமும் ஓர் அலையெனச் சுற்றிலும் ததும்பியாடுவார்கள். சுற்றியாடும் ஒவ்வொரு உடலையும் மேனியெனும் பெருங்கண் கொண்டு நோக்குவான் சிற்பன். அந் நோக்குகள் வந்து திரும்பும் ஆடியென அவனுடல் ஆடித் திகைக்கும். அவனை ஒவ்வொரு விழியும் சொல்லும் ஆச்சரியத்துடன் நோக்கும் பொழுது அவனுளம் ஆனந்தக் கூத்தாடி விண்ணெழும். பிறர் தொட எண்ணும் உளமென அவன் ஆகுந் தோறும் அந்த போதை ஒரு விடப் பெருக்கென அவன் நரம்புகளைப் பின்னும். நடையில் புரவிகளின் அரசன் என்ற பாவனை கால்களில் எழுந்து துள்ளும். முகத்தின் ஒவ்வொரு அசைவையும் ஓர் ஆடலென ஆக்கிக் கொண்டான். ஒவ்வொரு சொல்லும் ஓர் நிகழ்த்துகை. ஒவ்வொரு காலடி வைப்பிலும் யாரையாவது அகம் மயக்குவேனெனச் சபதம் கொண்டிருக்கிறான் எனத் தோழர்கள் எள்ளியாடுவார்கள்.

கனவின் முதலிழையில் அவன் பெண்களின் முலைப் பிளவுகளை நோக்கியிருந்தான். வடிவுகள் கூடி விளைந்த சதையாடல்கள். முலைகளின் நடனத்தைத் தன் கழல்களில் ஆடுபவனெனத் தன்னை எழுந்தான். முலைக் காம்புகள் கழல் விரல் நுனிகளெனக் கூசி விறைத்தன. சிற்றிளம் பெண்களின் சிறுநாக்குகளெனக் கற்பாறைக் குளிர்த் தரையை உணர்ந்தான். அந்நாக்குகளின் குளிரலையில் வழுக்கி விழுபவனென மொட்டுகளில் அமைந்து எழுபவனென ஆடினான்.

சிற்றிளம் பெண்களின் கூந்தல்கள் எழுந்தெழுந்து அவன் மேனியைத் தோகையை விசிறுவது போல் அடித்தன. ஈரக் கூந்தல்கள். எண்ணெய்க் கூந்தல்கள். நறுமணக் கூந்தல்கள். சுருள் கூந்தல்கள். நீள் கூந்தல்கள். குறுங் கூந்தல்கள். ஒவ்வொரு இழையும் வியர்த்து விரியும் அவன் தேகத்தைத் தொட்டு நரம்புகளென விரியும். நாகங்களெனப் பிரியும். மீண்டும் முத்தங்களென மேனிதிரும்பும். காதுகளில் பொற்குழைகள் ஆடியாடி ஒலிச்சிதறல்களெனப் படர்ந்தன.
சிற்றிளம் பெண்களின் விழிகள் மலராத இளம் மொட்டுகளின் பேரிளமை கொண்டவை. கருமணிகள் குறும் புடவிகளென ஆசையும் நாணமும் கொண்டவை. தொடுவதே முழுமையென எண்ணும் புடவி விழிகள். அளைவதை ஆடலென ஆக்கும் பாவைகள். தன்மார்பின் இருகுறுமணிகளிலும் குறுகுறுக்கும் நூறு நூறு நாக்குகளைக் கண்டான். மேனியில் மெய்ப்புல்கள் ஆயிரமாயிரம் குறிகளென எழுந்தன. உதடுகளின் விரிவுகளையும் குவிவுகளையும் தடிப்புகளையும் மென்மைகளையும் வண்ணங்களையும் வழுவழுப்பையும் நோக்கினான். அவை உறிஞ்ச உறிஞ்சத் தன் மார்புக்
காம்புகளிலிருந்து மேலும் மார்புகள் முளைத்துக் காம்புகள் நாவற்பழங்களெனக் கொட்டியுருள்வதை மெய்யதிரப் பார்த்து நின்றான். தொடைகளால் கால்களில் கால்கள் பின்னியெழும் போது உரசும் மலர்குழைவுகளென தீச்சிறுவதை அறிந்தான். அல்குல்கள் சுனை திறக்க ஆடிச் சுழலும் பாதங்கள் தாமரைக் கூம்புகளெனக் குமிந்து சிவந்திருந்தன. கருவண்ண மேனியாள்கள் உடல் தாவிப் பற்றினார்கள். செவ்வண்ண தேகத்தாள்கள் முன்வளைந்து வில்லானாள்கள். மாந்தளிர் வண்ணத்தாள்கள் தரையில் சர்ப்பங்களென நெளிந்தாள்கள். அக்குழைவை அவன் நோக்க நோக்க மாபொன்னிறத்திலொரு சர்ப்பம் எழுந்தது. அதன் பின் தோள் வளைவை நோக்கினான். திருதிகா சிற்றிளம் பெண்ணாக வாலில் எழுந்து நின்றாள். அவள் மேனி மானுட வடிவம் கொண்டது. அது தீயில் சுடரும் பொன்னின் வண்ணம் சூடியது. சிறு மேலுதடும் அதனை இரண்டு வதைத்துண்டுகளாக அடுக்கிய கீழுதடும் விரிந்து வெளிர்பற்கள் மின்னின. எச்சிலொன்று கோடாக மேலுதட்டுக்கும் கீழுதட்டுக்கும் தூங்கியது. கூந்தல் குலைந்து காற்றென ஆடியது. அவள் பாதம் தூக்கி விரகமென உடலை வாட்டினாள். சுற்றிலுமிருந்த சிற்றிளம் பெண்கள் நூறு நூறாய் அவளிலிருந்து பிரிந்து விழும் நிழல்களென ஆடினாள்கள்.
தாபம் துடிக்கும் இருவிழியில் கொல்வேல்களை எறிந்து கொண்டு ஒருத்தி தொடையில் கால் வைத்தேறி இன்னொருத்தியின் தோளிலேறி அங்கிருந்து மேலும் சுழன்று ஒவ்வொருவர் மேலும் ஒரு தாளம் ஒரு பாதமென மிதித்து மிதந்தாள்.

சிற்றிளம் ஆண்கள் நிழலிடை வெளிகளிலிருந்து தோன்றினார்கள். குறுங்குழல்களில் மலர்கள் சூடியிருந்தார்கள். புருவங்களில் மஞ்சனமிட்டிருந்தார்கள். உடல்கள் ஒவ்வொன்றும் அம்பும் வாளும் மென்மையும் இறுக்கமும் தழைவும் தண்மையும் சீறலும் கடுமையும் மோகமும் முதற் காமமும் கொண்டு குலைந்தெழுந்தாடின. விழிகளில் விலங்குச் சுனையும் வெறியின் பித்தும் திளைத்தன. விரி
கருமணிகளும் கூர் நாசிகளும் நீள் கழுத்துகளும் வேய் தோள்களும் உறு கரங்களும் கற்தொடைகளும் மலை மார்புகளும் சுளைச் செவிகளும் புன் மீசைகளும் கொண்டு எழுந்து வந்தனர். வண்ணக் குண்டலங்கள் செவிகளில் கிலுங்கின. ஆண்களின் மார்புகள் ஆடும் தரையென அமைந்து எழுந்தன. மார்பின் அகல்வுகள் மஞ்சத் தரையெனக் கிடப்பவை. தடித்து உயர்ந்தவை. உலோகங்களெனப் பொலிபவை. சதைதிரண்டு சிலை போல்பவை. இடைகளில் ஊன்றிய கரங்களும் விரல்களும் காற்றில் அலைந்து மீண்டும் திரும்பின. அரும்பிய மீசைகள் அழகில் ததும்பின. ஒவ்வொருவர் முகத்திலும் புன்னகை ஒரு அணியென ஆடியது. ஆடைகள் எழுந்து அகமெனக் கூவியது. சிற்றிளம் பெண்களை அணைத்து விரித்து தூக்கிச் சரித்து கிடத்தி எழுப்பி புரட்டி பின்படுத்து கழுத்தில் ஊர்ந்து தான் கீழ்ப்படுத்து ஏறியாட அவள்களை அமர்த்தி ஆடும் ஊஞ்சலை ஆடாமல் ருசித்து சீறும் சிகைகளின் நடனத்தை ரசித்து சிந்தும் உமிழமுதத் தேறலில் நனைந்து மலர்கள் கொட்டி ஆடலரங்கம் நிறைந்து அத்தனை ஆடலர்களும் மலர்களில் புதைந்து ஒருத்தியை ஒருவன் தொட்டான். அவனை இன்னொருத்தி இடை தொட்டாள். இன்னொருவன் அவன் மார்பு குடித்தான். இன்னொருவன் அவனிதழ்கள் பருகினான். அவ்விடை வெளியில் தோன்றிய ஒவ்வொரு அங்கமும் தனித்தனி உடலென்று ஒன்றை இன்னொன்று எதுவும் புரியுமென்று அளைபட்டன. கூந்தற் தோகைகள் அளையும் குறுவிரல்கள். குழல்களை இழுத்து மலரிடும் நீள்விரல்கள். மார்புகள் உறியும் சிற்றிதழ்கள். வடி கனிகள். அல்குல் அளையும் முழங்காற் தொடைகள். பிருஷ்டங்கள் பிசையும் வில்விரல்கள். உதடுகள் உரசும் மேலுமிரு இதழ்கள். மலர்கள் கூசி விதிர்விதிர்க்கும் அங்கங்கள்.

புலரியிருள் இறக்கைகளுக்குள் அக்கனவை மூடியது. இருளில் விளக்குகளின் தீ மஞ்சள் வெளிச்சங்கள் அந்தரத்தில் அலைமடிப்புகளென மிதந்தன.
திருதிகா மலர்களின் இடையில் பொன்வண்டென மிதந்தூர்ந்தாள். அவள் கூந்தல் விரிந்து நறுமணம் சடைத்தது. அவள் ஊர ஊர அவள் ஆடைகளை மலரடியிலிருந்து எழுந்த ஆடவரும் பெண்டிரும் இழுத்து உருவினர். மென்கூர் முலைக்காம்பு மெய்ப்புல்களினிடையில் மலர்ந்திருந்தது. கழுத்தில் பொன்னிழைத்த நீல மாணிக்கக் கல்லை அணிந்திருந்தாள். இடையில் முத்துக்கள் கோர்த்த இடைச்சரம். கால்களில் வெள்ளியன்னங்கள் குலுங்கும் காற் சலங்கைகள் பூண்டிருந்தாள். உடலெங்கும் சிறுவிரி மின்னல்கள் ஓடியளைபவள் போல மலரிதழ்களின் தொடுகைகளாலும் நாக்குகளும் குறுவிரல்களும் அவளைத் தீண்டித் தொட நனைந்து ஊர்ந்தாள். சிற்பன் இன்னொரு பொன்வண்டென மலர்களில் விழுந்தான். அவன் சிறகுகள் ஒளிப்பெருக்கில் களி
வண்ணங்களென மின்னியது. எண்கரங்கள் கொண்டு தெய்வ வடிவு கொண்டான். திருதிகாவின் விழிகள் மூடியிருந்தன. உடலில் காமம் அனல் மகிழ்வென மின்னியது. அவளைச் சுற்றியும் நூறு சிற்றிளம் பெண்களின் வதனங்கள் எழுந்தன. நூறு சிற்றாடவரின் முகங்கள் அவற்றில் ஒற்றின. இதழ்கள் பினைந்து உமிழ் நீர் சலம்பும் ஒலி அவளைச் சினந்து முனகும் வெருகென உடலலைத்தது. மலருள் புணரும் உடல்களிலிருந்து எழுந்த மதனவாசம் காற்றைப் பேருடலெனத் தோற்றியது. சிற்பன் பன்னிரு விளை கரங்களுடன் மலருக்குள் நுழைந்தான். சிற்றிளம் பெண்களை ஆறு கரங்களிலும் சிற்றாடவரை மறு ஆறு கைகளிலும் அளைந்து துடித்தான். அவள்கள் சிற்பனின் விரல்களில் அவிழ்ந்தாள்கள். அவன்கள் அவனது விரல்களில் விடைத்தார்கள். குறிகளையும் அல்குல்களையும் அளைந்தான் சிற்பன். காமப் பேய்க்களியென ஓசைகள் எழுந்தன. மலர்ச்சாறு பிழிந்து மார்புகளிலும் முலைகளிலும் ஊற்றினான்.

ஆயிரம் தந்திகள் கொண்ட பெருவீணையொன்று விண்ணிலிருந்து இசை பொழிந்தது.
ஈராயிரம் புல்லாங்குழல்கள் அடியிலிருந்து மோகமென வளியெழுந்தன. சிற்றாடவர்கள் மீசைகள் தடித்துயர்ந்து நெஞ்சுகள் விம்மிப் பெருகித் தோள்கள் உயர்ந்து குறிகள் தழைதழைக்க வாலிபர்கள் ஆகினர். சிற்றிளம் பெண்கள் கூந்தல்கள் கருவண்ணம் கூடி வதனங்கள் ஒளிமதப்பு ஏறி கொங்கைகள் கூதிரில் விளைந்தவையெனக் குமிந்தேற தொடைகள் பருத்து மோகம் மூத்த இளம் பெண்கள் ஆனார்கள். மலர்க்குவைகள் மறைந்து ஆடைக்குலைவுகள் தரையெனவும் திரையெனவும் சுவர்களெனவும் எழுந்தாடின. மஞ்சங்கள் கூடின. தேனும் பாலும் இனிகனிகளும் கூடும் வாசனை நிறைந்தது. வெண்ணையில் வழுக்கும் வெண்ணையென மேனிகள் ஒன்றையொன்று ஆடி வழுகின. பாலில் பாலென தாபம் மத்தாட்டியது. மேனிகள் விசைகொண்டு உருகின. வீணையின் தந்திகள் மென்மழைத் தூவலென விசிறியது. புல்லாங்குழல்கள் இன்மையை மறைத்தெழும் சிற்றாடையென ஒலித்தது. காமம் ஒரு நடனப் போரென நூறு நூறு தேகங்களிலும் கலைந்து ஒற்றைத் தாளமெனத் தன்னைப் பொருதியது.

சிற்பன் தன் பன்னிரு கரங்களிலும் எக்கணமும் புத்தாள் ஒருத்தியையோ புத்தாணையோ அளைந்து உருட்டிக் கரங்களால் மேனிகளை வருடி அணைத்து அங்கம் களைந்து ஆண்குறி நுழைத்து நெஞ்சுறியத் தந்து கொடுத்து அழுத்தி முத்தங்களிட்டுச் சுவைத்துச் சரீரங்கள் தாவியபடி திருதிகாவை நோக்கிச் சென்றான்.

ஐந்து ஆடவர் அவளை ஆகாயத்திற்கெனக் தூக்கி இருகரங்களையும் தொங்கும் திரைகளில் பற்ற வைத்து அல்குல் அருந்தி இன்மணம் உறிந்தனர்.
அக்குளின் வியர்வையை முகர்ந்து மோகத்தில் திண்முலைகளில் களிநாக்குப் புரட்டினர். பிருஷ்டத்தை நாவால் நக்கியபடி குதப்பிளவைக் விரித்து நக்கினர். விரிபிருஷ்டத்தில் குறி நுழைத்துக் கூவல் எழப் புணர்வோசை கூட்டினர். அவளின் திளைக்கும் மோகப் புணர்ச்சியைக் காணக் காண அவன் ஆண்குலை அதிர்ந்து சுக்கிலம் நாகமெனத் தண்டு பற்றி ஏறியது. மயிற் தோகைகளெனக் கூந்தல் விரிய வந்த ஐந்து இளம் பெண்கள் அவன் மார்பை இருவர் உறிஞ்சிச் சப்ப கழுத்தை இருவர் கடித்து உமியக் குலையை ஒருத்தி வாயில் உண்டாள். எச்சில் குளமெனப் பெருகும் வாய்கள் அவன் குறியை அலம்பி அலம்பி சுக்கிலம் தீராது பெருகும் கணமென உச்சமெழுந்தான். திருதிகாவின் கொல்திகை விழிகள் அவன் புணர்வை நோக்கின. உதடு கடித்து உறிஞ்சினாள். கைகளைத் திரையிலிருந்து விடுத்து முன்னின்று புணர்ந்தவர்கள் நெஞ்சு மிதித்து சிற்பனின் எதிர்நின்று விழியுற்றாள். விழியும் விழியுமெனப் புணர்ந்தனர் விழிகளால். நூறு இளம் ஆண்கள் திருதிகாவை மொய்த்தனர். நூறு இளம் பெண்கள் சிற்பனைக் குடித்தனர். இருவிழியும் நோக்குக் கலையாமல் உற்ற உற்ற அல்குல் பிளந்து மதனம் பொழிந்தாள் திருதிகா. ஆண்குறி கரும்பென விடைத்துச் சுக்கிலம் துளிப்பூக்களெனக் கொட்டி விதிர்த்தான் சிற்பன். ஆடலில் ஆடலனும் ஆடுமகளும் உடல் மட்டுமென ஆகிநிற்பதைப் போல் விழிமட்டுமென எஞ்சினர். ஊற்றெடுக்க அஞ்சும் காதலின் புன் தளிர்க் கிளையில் இரு பெருங் கிளிகளென நகங்களால் பற்றினர்.

ஆடலில் ஆடலென எழுபவர் அம்மேனியில் அமைபவர் அல்ல என்பதைச் சிற்பன் நோக்கினான். அவளில் மோகமென எழுபவன் தான் என அறிந்தான். சுழலும் முத்திரை விரல்களில் யார் யாரோ வந்தசைவது போல் அவள் நின்றாள். ஆடும் பொழுது நோக்கிலா விழியில் மட்டுமே ஆடுபவர் எஞ்சுகிறார். அவ்விழிகளும் அசைந்து ஆடலுக்குத் தன்னை அளிப்பவர் அபிநயங்களை விழிப்பவர் பாவங்களை பூண்பவர் ஆடும் விழைவையும் அழித்து ஆடலுக்கு ஒப்புக்கொண்டவர் ஆவார். சிற்பனின் மேனியில் தாளங்கள் புரண்டன. அலைக்குழைவுகளின் தாளங்கள். அடவியாற்றின் தாளங்கள். நீர்ச்சாரல்களின் தாளங்கள். பெருமழைப் பெருக்கின் தாளங்கள். காற்றின் தாளங்கள். கனவின் தாளங்கள். போர்களின் தாளங்கள். வாள்களின் தாளங்கள். உலோகங்களின் தாளங்கள். அம்பு நுனிகள் மோதிக்கொள்ளும் தாளங்கள். மார்புகளும் முலைகளும் மோதிமிதிக்கும் தாளங்கள். முனகல்கள் ஒன்றைவெட்டி இன்னொன்று எழும் தாளங்கள். அல்குல் புணரும் ஆண்குறியின் தாளங்கள். ஆண்குறி உறிஞ்சியாடும் வாய்களின் தாளங்கள். விழிகளின் தாளங்கள். விரல்களின் தாளங்கள். ஈசனின் தாளங்கள். அம்மையின் தாளங்கள். தாளங்கள் ஒலிக்கும் தாளக்கிண்ணம் தானென உணர்ந்தான். தேகம் தீயின்றிச் சுடர்ந்தது. தாளமின்றி அசைந்தது. மோகமின்றிக் காமுற்றது. காதலின்றி பாவித்தது. சினமின்றி உக்கிரம் ஆனது. மகிழ்வின்றிக் களிகொண்டது. துயரின்றிக் கண்ணீர் சிந்தியது. சிறகின்றி வானேறியது. அச்சமின்றி நாணமுற்றது. பித்தின்றி வெறியுற்றது. சித்தமின்றிச் சுழன்றாடியது. சுழல்வில் சுழலாடியது. வெறுங்கூட்டில் காற்றாடியது. கூடலில் கூடலாடியது. விலகலில் பிரிதலாடியது. இச்சையில் விழைவாடியது. புகையில் நெளிவாடியது. நெளிவில் நெளிந்தாடியது. அகத்தில் அருளாடியது. அருளில் கரமாடியது. கழலில் எழிலாடியது. இருளில் புடவியாடியது. புடவியில் நாகமாடியது. நாகத்தில் சிற்பனாடியது. சிற்பனில் திருதியாடியது. திருதியில் திசைகளாடியது.

அனைத்து திசைகளிலும் அளைந்து புரண்ட ஆண்களும் பெண்களும் இருவரையும் விலத்தி கூடல் பெருக்கில் சுழிகளென ஆகினர். ஆண்குறிகளை ஆண்கள் சுவைத்தனர். அல்குல்களை பெண்நாக்கள் வருடின. சில கணங்களில் வேட்டை விலங்குகளென ஒருவரையொருவர் மாறிப்புணர்ந்தனர். ஆணைப் பெண். பெண்ணை ஆண். ஆணை ஆண். பெண்ணைப் பெண். பித்தைப் பித்து. தேகத்தை தேகம். எச்சிலை எச்சில். விழைவை விழைவு. புணர்வைப் புணர்வு. மோகத்தை மோகம். முனகலை முனகல். கனலைக் கனல். கரும்பைக் கரும்பு. இனிப்பை இனிப்பு. திளைப்பத் திளைப்பு. திகைப்பைத் திகைப்பென அக்களியாட்டை நோக்கி நின்றனர் சிற்பனும் திருதிகாவும். மானுடர் என அமைந்தனர். இருகரங்கள் கொண்டு எளியுடல் அணிந்து மண்ணிறங்கினர். புற்களின் படுக்கையென விரிந்தது மண். புற்களில் புலரியின் பனித்துமிகள் ஈரத்தாள்களில் கனிந்து பரவின. மோகம் மூத்த உடல்களின் புரள்விடையில் ஒருவரை ஒருவர் புணர்விச்சையின்றி நோக்கி நின்றனர்.

அனைத்தும் அனைத்தையும் புணரும். அனைத்தும் அனைத்தையும் கொல்லும். இவ்விரு விதிகளினிடையில் இருதுலாக் கோல்களில் இருவரும் ஏறினர். வெற்றாடல் வெளியொன்றில் துணியற்ற புலனற்றோர் என அமைந்தனர். கற்சிலைகளின் வனப்பும் நோக்கும் திறந்தனர். ஒருவர் உடலால் இன்னொருவர் திறந்தார். திறந்ததை மேலுமொருமுறை திறந்தார். திறந்துகொண்டேயிருந்தார். திகைவிழிகள் மெளனம் கொண்டன. பின் நகைத்துக் கொண்டன. ஒரு தாளத்தின் ஈருடல் அசைவென இருவரும் எழுந்தனர். சுற்றிருள் அடர்ந்தது. ஆடல் தொடங்கினர் ஆடலற்று. ஆடையற்று. ஆசையற்று. ஆடலை ஆடலே அறியாதென்று எண்ணினர். விழிகளுள் விழையும் ஆடலொன்றைக் காதலென்றுரைத்தனர். அது நுரைக்குமிழிச் சொல்லென ஊதியணைந்தது. காமமென்றுரைத்தனர். அது தீக்குமிழிச் சொல்லெனச் சுடரணைந்தது. சொல்லற்று ஆடினர். ஆட மெளனமும் எஞ்சியது. எஞ்சியதை அஞ்சி அணைத்துக் கொண்டனர். அவ்வெளியில் ஈருடல்கள் பிரியாத இருள் மலர்கள் மணந்தன. நாகங்கள் புணர்ந்தன. சீறல்கள் இனித்தன. சீறல் ஒரு ஆடலென முத்தமிடும் நாக்குகளில் வழியும் எச்சிலில் இன்னமுதின் விடாயில் கனவிடையின் கீசலில் மேலுமொரு அகவலெழ விழிதிறந்து புலன் திறந்த சிற்பனின் முன்னே ஆடியில் ஆடும் சிற்பனைக் கண்டான். விந்து படிந்து உறைந்த ஆடையைச் சரிசெய்து கொண்டு மெல்ல எழுந்து அன்றுதான் தேகம் இழைத்தவனென மனையின் கூடத்தில் வந்தமர்ந்தான்.